موسس
“جوزف ویلیامز لاویباند” در سال 1833، پسر سوم جان لاک لاویباند اهل لانگ ساتونِ سامرست متولد شد. جوزف در 13 ساگی، به دلیل ناراضیتی از شرایط خانه، به دریا پناه برد و پادوی یک کشتی بادبانی شد. ولی چون ناخدا فردی بسیار سختگیر بود، تنها پس از چند سفر، احساس کرد دیگرکافی است ؛ به دریا شیرجه زد و از میان موجهای سهمگین تا یک بندر در استرالیا شنا کرد. در استرالیا به جستجوی طلا رفت و با کمی خوش شانسی، مقادیری نیز کشف کرد. اما آنقدر خوش شانس نبود که بتواند آن طلاها را نگه دارد زیرا زمانی که در حال ترک بندرگاه سیدنی بود، در حال تکان دادن کلاهش برای خداحافظی از دوستان، طلاهای مخفی شده از داخل کلاه به دریا سقوط کردند.
در 21 سالگی به پدر و دو برادرش در آبجو سازی “جان لاویباند و پسران” در گرینویچ پیوست در سال 1869 جوزف با همسر و خانواده اش، به شهر سالیسبوری نقل مکان تا کارخانه آبجوسازی خودش را به عنوان شعبه ای از شرکت خانوادگی اداره کند. وی به زودی به فردی مهم در سالیسبوری تبدیل شد تا آنجا که دو بار ، در سالهای 1877 و 1887، به عنوان شهردار منصوب شد و برای سالها به عنوان عضوی از شورای شهر خدمت کرد.
سالهای سرنوشت ساز
حدود سال 1880 بود که که “جوزف ویلیامز لاویباند” به تحقیق و آزمایش در خصوص رنگ به عنوان معیاری برای تضمین کیفیت آبجو علاقمند شد. در سال 1885 رنگ سنج برای اولین بار تولید شد و شرکت Tintometer در اتاقکی در باغ خانه او در خیابان “سنت آن” در سالیسبوری تاسیس گشت.. اولین رنگ سنج، تا آنجا که سوابق می گویند، توسط جوزف لاویباند در آشپزخانه خانه اش، با استفاده از یک قوطی حلبی چای که دو بطری آبجو به راحتی در آن جای میگرفتند، ساخته شد. دو شکاف مستطیل شکل در پشت و جلوی قوطی تعبیه شدند تا بتوان دو نمونه را با هم قیاس نمود. به نظر میرسید خانم لاویباند از حرام کردن آن قوطی چای راضی نبود. این دستگاه ساده، چون میشد رنگ دو نمونه را با آن قیاس کرد، مفید بود اما چون نمیشد دو نمونه را با هیچ استاندارد دائمی قیاس کرد و رنگ آبجوها در طول زمان تغییر میکردند، محدود بود. برای دستیابی به یک استاندارد رنگی با ثبات، جوزف لاویباند تلاش کرد تا از برخی مایعات رنگی در بطری های مهر و موم شده استفاده کند که راهکار موفقیت آمیزی نبود. تصمیم به استفاده کردن از شیشه برای این منظور، یک جستجوی طولانی برای مطابقت رنگ آن با رنگ آبجو را می طلبید، اما گذر زمان ثابت کرده که ارزشش را داشت. پس از اینکه شیشه های کهربایی رنگ را از 1 تا 20 به منظور سنجش کمّی رنگ آبجو درجه بندی کرد، لاویباند ایده ایجاد طیف کاملی از رنگها با محوریت شیشه هایی به سه رنگ اصلی به ذهنش خطور کرد.
اولین دستگاه تجاری که توسط لاویباند و تعداد انگشت شماری از کارکنان مشتاق وی تولید شد، ابزاری شبیه تلسکوپ بود که شامل یک لوله چشمی در یک سو و دو شکاف مستطیل شکل مساوی در سوی دیگر بود که در مقابل یکی از آنها نمونه ای قرار داده می شد. سپس فیلترهای شیشه ای رنگی در مقابل شکاف دیگر افزوده می شدند تا رنگ مد نظر به دست آید. در راهنمای کاربری استفاده از ابزار تلسکوپ-مانند آمده که ابزار باید به سمت یک پنجره رو به شمال که شیشه های آن با کاغذ سفید پوشیده شده ، گرفته شود. اگر نمونه جامد باشد، آنرا روی میز قرار داده و قسمت جلویی ابزار تلسکوپ-مانند به سمت آن گرفته می شد.
آنالیزهای شیمیایی همانند اندازه گیری رنگ از زمان های گذشته توسط گروه Tintometer® صورت گرفته است.
علاوه بر تولید رنگ سنج و استانداردهای شیشه های رنگی در Tintometer ، جوزف لاویباند کار تحقیقاتی خود را پیرامون خواص رنگ ادامه دادکه منجر به نوشتن تعدادی از مقالات و کتاب در این زمینه شد. او در سال 1893 کتابی جامع در زمینه نظریه های رنگ، رنگسنجی و شرح آزمایشهای مختلف به نام ” اندازه گیری نور و احساس رنگ” منتشر کرد.
او مدالها و جوایز بسیاری را به عنوان قدردانی جوامع علمی از خلاقیتش دریافت کرد. از جمله یک مدال نقره و دو برنز در نمایشگاه سنت لوئیس در سال 1904 ، یک جایزه برای ابزار جیبیِ برآورد تراکم دود در لندن در سال 1905 ، یک مدال طلا در نمایشگاه مشترک فرانسه و بریتانیا در سال 1908، و یک گواهی علمی درجه اول در نمایشگاه کاهش دود در سال 1909.
استانداردهایTintometer® خیلی زود در صنعت نفت، هیئت سلامت ماساچوست، انجمن بین المللی شمیدانهای صنعت چرم، انجمن روغن تخم پنبه و اداره چاپ و نشر در چین به خدمت گرفته شد که نشان دهنده وسعت جغرافیایی کاربردهای صنعتی مقیاسهای رنگی است. “جوزف ویلیامز لاویباند” در زمان مرگ در سال 1918، به عنوان یکی از پیشگامان علمی در زمینه رنگ و به عنوان موسس شرکت Tintometer، در سراسر جهان شناخته شده بود.
تجارت خانوادگی
سه دختر جوزف لاویباند از ابتدا به طور فعال در کسب و کار شرکت دخیل بودند. یکی از دختران، شارلوت، با همسرش سیدنی فاوست(یک آبجو ساز دیگر سالیسبوری)، به طور مستقیم و بدون وقفه به مدت 100 سال در مدیریت Tintometer درگیر بود. پس از مرگ جوزف لاویباند ، این شرکت، تحت مدیریت جوانترین دخترش، کاترین، طبق همان روش قبلی به فعالیت ادامه داد و کمی هم پیشرفت داشت. با این حال، در سال 1932 جرالد فاوست به عنوان مدیر عامل منصوب و در طی این دوره پیشرفت های عظیمی هم در پژوهش های علوم رنگ و هم در توسعه ابزارها بوجود اورد. او از نزدیک با بسیاری از موسسه های استانداردسازی بریتانیا و آمریکا همکاری می کرد که منجر به این شد که استانداردهای Lovibond® برای بسیاری از محصولات در سراسر جهان استفاده شوند. جنگ جهانی دوم مشکلات بسیاری به بار آورد اما شرکت ، عمدتا به دلیل مدیریت ماهرانه جرالد فاوست و همکاری با دولت و ارتش، جان سالم به در برد. زمانی که در سال 1945 ، به طرز غم انگیزی جوان از دنیا رفت، گوردون چمبرلین، که چندین سال به عنوان معاون به وی کمک کرده بود، به مدیر عاملی منصوب شد.. در طول سال های سخت پس از جنگ جهانی دوم، او به مطرح کردن برندLovibond® به عنوان مقیاس استاندارد اصلی رنگ در سراسر جهان ادامه داد و خودش نیز به عنوان یکی از چهره های پیشرو در علوم پایه رنگ در جهان شناخته شد. در اواسط دهه 1960، دیک جونز به تیم مدیریت گوردون پیوست و در طی این زمان بود که تعدادی ابزارهای جدید به تولیدات شرکت اضافه شد. دیک جونز این شرکت را در سال 1969 ترک و گوردون چمبرلین تا زمان بازنشستگی اش در سال 1972به عنوان مدیر عامل باقی ماند. پس از مرگ آرتور فاوست در 1980که در تمام طول سالهای گذشته تجربیات تجاری خود را در سمت رئیس هیئت مدیره عرضه کرده بود ، این سمت را به برادر کوچکترش سیدنی فاوسِت سپرد. پیتر فاوست نیز پس از گوردون چمبرلین در سال 1972 به عنوان مدیر عامل منصوب شد.